Yeryüzünde bilgi disiplinleri sorunları çözmede eğitim bakış açısından derin bir ayrışma ve açmazlar söz konusudur. Bilgiye yaklaşım ve bilginin araçsallaştırılmasındaki bakış açısı çok sorunludur. Oysa kültür ,medeniyet oluşturma açısından yetkin bir derinliğe sahip kültürümüzün ,başka kültürlerin arkaik yaklaşımlarını kendine monte etmek yerine özgür ve özgün yaklaşımları geliştirmesi gerekir . Binlerce yıllık medeniyetin bilgiye verdiği anlam değer bu kadar basit ve hatalı olmamalıdır. Bunu eğitim sistemi açısından çok bariz bir şekilde yaşıyoruz. Peki nereden başlamalı bilgi ve eğitim yaklaşımımız ne olmalıdır.

Eğitimin temel yaklaşımı bilgiyi değer odaklı olarak algılamalıdır ki değer üretebilsin ve değerli olsun, değer bilgiyi kuşatmaz sa bilginin inşa edici yönü ortaya çıkmaz. Bilgi kendi ahlakını ve kendi kültürünü oluşturabilsin ve nereden gelip nereye götürebileceği belli olsun.Ayrıca bilginin akışı aktarımı ve iletimi bir bağlamlılık ve disiplin halini alsın.Bilgini yönü doğru üretim yarar ve ahlak boyutunu ıskalamış olmasın zira bir canavar üretmek çok olasıdır,yani bilginin kaynağı ile ilişkisi asla unutulmamalıdır,eğitimin en önemli öğesi bu açıdan bilginin ahlakını göz ardı etmemektir.Bilgi eğitimi karlılık ve pragmatizm değil değer ve yarar üretme hedefine dönük olmalıdır ,yani sisteminiz köşe dönücü değil,değer üreten bireyler oluşturmayı amaçlamalıdır.Zira insanı savaşçı tüketici ve ezen hayatta kalmak için yok eden ve her yolu mubah gören sınırsız tüketen ve dahası Doğa /evren /Allah la savaşan bir varlık değil ;Allah İnsan Evren uyumunu ortaya çıkaran bir varlık tasavvuru üzerine inşa edilmelidir.Yani bilgini ahlaka götüren değer üreten bir mekanizma olarak algılamalıdır.Bilgi everensel ilkelere göre kullanılmalı olumlu verimli üretimlerin kullanımında paylaşımcı olunmalıdır.Çünkü bilginin sahibi bilgi insanlığın ortak değeri olarak yaratmıştır.Eğitimde bilgiyi bütünleştirici ,tamamlayıcı ve birleştirici olarak kullanmak gerekir ,sebeb sonuç arasında ki bağlantı doğru algılanmalıdır.Aynı zamanda eğitim sistemi bilgilinin ideolojilerin dogmatik araçsallaştırmalarına izin vermemelidir ki evrensel ilkelere göre değer kazandırılmalıdır.Diğer taraftan insana değer veren onu sadece bir ; sıradan birey olarak algılamamalı,her bireyin eşsiz bir şahsiyet olduğu yani insan odaklı olmak gerekliliği unutulmamalıdır.

Eğitimin bilgi açısından en önemli öğelerinden biride birikim ve tecrübedir. Yenilikçi olunmalıdır ama onlarca yıllık damıtılan birikim ve tecrübede ıskalanmamalıdır.Bu çok emek ve zaman kaybına neden olacaktır.Araştırmacı ve meraklı olunmalıdır.Bilgi açlığı her zaman hissettirilmelidir.Eğitici eğitim arasında disiplinli ama içerikli sıcak bir ilişki zemini olmalıdır.Bilginin akışı sağlam kanallardan aktarılmalıdır.Ayrıca eğitim sürekliliği sağlanmalıdır.Temel paradigmalar /sabiteler devam etmekle beraber yenilikleri bünyeye çabuk katabilinmelidir.Çağın tüm yenilikleri ve teknolojileri doğru olarak uygun yöntem ve teknikleri kullanılmalıdır.Aynı zaman da en önemli ÖGELERDEN BİRİ ÖZGÜRLÜKÇÜ VE ÖZGÜNLÜKÇÜ düşünce yeteneği kazandırılmalıdır.Zira özgürlüğün olmadığı yerde fikir düşünce ve sürdürülebilir bir üretim anlayışı oluşmaz.

Sonuç olarak çağdaş dünyada var olmak ve iddialı olmak istiyorsak birinci önceliğiniz eğitim olmalıdır.Eğitim algımız ve eğitim felsefemiz batının arkaik fikirlerini deneme yanılma yöntemi ile ithal etmekle asla oluşmaz ,Derin bir medeniyete sahip ve çok derin kültürel tecrübeye sahip kadim geleneğin; bir kaç yüzyıllık uluslaşma sürecini yakın zamanda tamamlamış gücünü sömürgecilikten elde etmiş batı kültürünün tüketim ve çatışmacı geleneğinden elde etmek kadar kötü bir şey olamaz elbette bilimin her toplumdan alacağı vardır ama almayacağı da vardır.eğitim de yenilik kadro değiştirmekle tamamlanmaz asıl değişim eğitim felsefemizde olmalıdır.Eğitim bilim ve bilgi yaklaşımımız konusunda kafa yorulmalıdır.Eğitim sorunu varlık sorunudur.Unutmamak gerek!